تبیان، دستیار زندگی

الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

سوره : الحج  آیه شماره : 40

ریشه کلمه : صمع

فعل : صومعه

معنی : دير، عبادتگاه مسيحيان در کوه و بيابان. «صوامع» جمع صومعه

توضیح : صومعه هر بنائى است كه سقف آن به صورت گنبد پوشيده شود. اين لفظ در قرآن فقط يكبار بكار رفته است. دير راهبان نصارى است كه در صحراها و كوه‏ها ساخته و در آن عزلت گرديده و عبادت مى‏كردند.