تبیان، دستیار زندگی

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّيْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ وَمَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَو عَدْلُ ذَلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللّهُ عَمَّا سَلَف وَمَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ

سوره : المائدة  آیه شماره : 95

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلاَةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لاَ نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَلاَ نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الآثِمِينَ

سوره : المائدة  آیه شماره : 106

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].