تبیان، دستیار زندگی

لاَ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَـكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الأَيْمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ وَاحْفَظُواْ أَيْمَانَكُمْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

سوره : المائدة  آیه شماره : 89

ریشه کلمه : حلف

فعل : حلف

معنی : سوگند، قسم، قسم خوردن «حلّاف» كسى كه زياد قسم مى‏خورد.

توضیح : مفردات گويد: «حلف» سوگندى است كه با آن پيمان گرفته مى‏شود و سپس در هر سوگند به كار ‏رفته است. سوگند خوردن از نظر اسلام خوب نيست و سوگند دروغ حرام و سوگند راست مكروه است، مگر آنكه احقاق حق بسته به آن باشد و اگر كسى سوگندى خورد و آن را شكست بايد كفّاره بدهد .