تبیان، دستیار زندگی

هَاأَنتُمْ أُوْلاء تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ عَضُّواْ عَلَيْكُمُ الأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُواْ بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : آل عمران  آیه شماره : 119

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَى طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَطَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لاَ يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَلِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : آل عمران  آیه شماره : 154

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَاذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَاقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : المائدة  آیه شماره : 7

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

إِذْ يُرِيكَهُمُ اللّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلاً وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِيرًا لَّفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَلَـكِنَّ اللّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : الانفال  آیه شماره : 43

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

أَلا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُواْ مِنْهُ أَلا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : هود  آیه شماره : 5

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَمَن كَفَرَ فَلَا يَحْزُنكَ كُفْرُهُ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : لقمان  آیه شماره : 23

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : فاطر  آیه شماره : 38

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ وَلَا يَرْضَى لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : الزمر  آیه شماره : 7

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَأِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : الشورى  آیه شماره : 24

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَهُوَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : الحديد  آیه شماره : 6

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : التغابن  آیه شماره : 4

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ

سوره : الملك  آیه شماره : 13

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].