تبیان، دستیار زندگی

الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَآئِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلاَلَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُواْ بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِيَ أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

سوره : الاعراف  آیه شماره : 157

ریشه کلمه : نصر

فعل : نصر

معنی : يارى، ياري کردن، کمک، حمابت، نجات دادن، رهانيدن، پيروز کردن، «انتصار» انتقام، ياري کردن «تناصر» ياري يكديگر «استنصار» طلب يارى، کمک طلبيدن «نصير» و «ناصر» يارى كننده «انصار» ياران، ياوران، پناه دهندگان به مهاجران «نصاري» پيروان حضرت عيسى

توضیح : چون با «على» و «من» به مفعول دوم متعدى شود معناى نجات، خلاص كردن و غلبه مى‏دهد [بقره:250]. نصرانى يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است ولى «نصارى» چهارده بار ذكر شده است ناصره شهرى است در منطقه جليل از فلسطين. چون زمان كودكى و طفوليت مسيح «عليه‏السلام» سپرى گشته لذا به آن حضرت عيساى ناصرى مى‏گفتند، در نتيجه پيروان آن حضرت رانصرانى و نصارى گفتند .