تبیان، دستیار زندگی

فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا

سوره : الانسان  آیه شماره : 11

ریشه کلمه : سرر

فعل : سرور

معنی : شادى، شادى پوشيده در دل، لذّت قلبي

توضیح : گفته‏اند : سرور و فرح و حبور در معنى نزديك به هم اند ليكن سرور عبارت است از شادى خالص پوشيده در دل. و حبور آن است که اثر آن در صورت و بشره ظاهر شود و اين هر دو در شادى پسنديده به كار مى‏روند. اما فرح آن است كه تكبر و خودبينى آورد و لذا مذموم است. سرور و حبور ناشى از قوّه تفكر و فرح ناشى از قوّه شهوت است. «سرّاء» خوشي، راحتي