تبیان، دستیار زندگی

مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا

سوره : الفتح  آیه شماره : 29

ریشه کلمه : حمد

فعل : حمد

معنی : ستايش، ثناگويى، ستودن، مدح، تعريف كردن «حامد» حمد کننده «محمود» ستوده. «حميد»: ستاينده، ستوده «محمّد » جامع تمام محامد «

توضیح : حمد خدا به معنى ثنا گوئى اوست در مقابل فضيلت. حمد از مدح اخصّ و از شكر اعمّ است، زيرا مدح در مقابل اختيارى و غير اختيارى مى‏شود مثلا شخص را در مقابل طول قامت و زيبائى اندام كه غير اختيارى است و همچنين در مقابل بذل مال و سخاوت و علم مدح مى‏كنند، ولى حمد فقط در مقابل اختيارى است. و شكر تنها در مقابل نعمت و بذل به كار مى‏رود. پس هر شكر حمد است ولى هر حمد شكر نيست و هر حمدي مدح است ولى هر مدحي حمد نيست . «حميد» از اسماء حسناى الهي است و هفده بار در قرآن آمده است. محمود آن است كه ستوده شود، محمّد آن است كه خصال پسنديده‏اش بسيار و جامع تمام محامد باشد. احمد و محمد نام مبارك حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم است احمد يکبار [صفّ:6] و محمد چهار بار در قرآن مجيد آمده است [آل عمران:144]، [احزاب:40]، [محمّد:2]، [فتح:29].