هر وقت خواستی قرآن بخوانی این دعا را بخوان

به تعبیر امام صادق علیه السلام، قرآن كلام خدا است كه بر زبان پیامبر جاری شده «كَلَامُكَ النَّاطِقُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِکَ»(مكارم الأخلاق، ص: 343). پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلّم در یك مقامی از قرب خدا هستند كه به تعبیری زبانشان زبان خدا است، البته نمی خواهیم بگوییم خدای متعال جسم است و زبان دارد ولی پیامبر زبان خدا است، وقتی حرف می زند گویا خدا حرف می زند «وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى»(نجم/3-4)

اذن ورود به قرآن

«كَلَامُكَ النَّاطِقُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِکَ» این استدعا دعای ورود به قرآن است که در بسیاری از قرآن ها در اول قرآن آمده، همچنین مرحوم محدَث قمی در مفاتیح الجنان در اعمال شب اول ماه رمضان این دعا را آورده و می گویند از اعمال ماه رمضان تلاوت قرآن است و هر وقت خواستی قرآن بخوانی این دعا را بخوان كه به منزله اذن دخول به قرآن است.
قرآن مانند حرم امام است و همانطور كه انسان به هنگام ورود به حرم دستور دارد كه اجازه بگیرد و اذن دخول بخواند و حتی برخی بزرگان گفته اند که اگر اذن دخول را خواندید و حالت توجه در شما پیدا شد و متأثر شدید علامت این است كه به شما اذن دخول داده اند، قرآن هم همین طور است که وقتی می خواهیم به ساحت قرآن نزدیک و وارد فضای قرآن شویم خوب است این دعا را بخوانیم که به منزله اذن ورود به قرآن است.

«وَ كَلَامُكَ النَّاطِقُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِك» خدایا این سخن تو است که بر زبان پیامبر جاری شده است. اگر ما سخن می گوییم، سخن گفتن را خدای متعال به ما یاد داده، «الرَّحْمنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنْسانَ * عَلَّمَهُ الْبَیانَ»(الرحمن/1-4) خدای متعال به ما یاد داده چگونه آنچه را که در درون خودمان می دانیم به زبان بیاوریم که این می شود كلام. علم خود را در قالب كلاممان می ریزیم و كلام ما ظرف علم ما است. هنگامی که كسی حرف می زند از حرف زدن او می توان فهمید که چگونه شخصی است؛ عالم است یا عام، مؤمن است یا كافر وغیره. انسان گوهر وجود خویش را در کلامش می ریزد و كلام او ظرف حقایقی است كه در وجودش قرار دارد.

خطاب قرآن به هرکس، به قدر ظرفیت اوست

قرآن كلام كیست؟ «وَ كَلَامُك». خدایا سخن تو است، تو حرف زده ای و حقایقی را كه می خواستی به ما برسانی در قالب كلام ریخته ای. «كَلَامُكَ النَّاطِق»، كلام گویای تو است. این كلام صامت هم نیست بلکه با هرکس به اندازه ظرفش حرف می زند. وقتی وجود مقدس نبیّ اكرم، آیه قرآن را می خوانند هر كسی به اندازه خودش این كلام را می شنود و این كلام با او حرف می زند. با همه به طور یکسان سخن نمی گوید. سلمان یك طور می فهمد و می شنود و ابوذر یك طور دیگر می شنود. به كفّار كه می رسد، می فرماید «وَ فی آذانِهِمْ وَقْراً»(اسراء/٤٦) گوششان سنگین است و نمی شنوند شما چه می گویی. همچنین در مورد كفّار می فرماید «وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَكَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً»(اسراء/45) ای پیامبرهنگامی که شما قرآن را می خوانی، ما بین تو و آنهایی كه به آخرت ایمان ندارند یك حجاب می اندازیم؛ البته این حجاب پوشیده است و كسی نمی بیند اما قرآن به فهم آنها نمی رسد. پس قرآن كلام ناطق خدا است، با هر كسی به اندازه خودش حرف می زند و از اسرار به اندازه ظرفیتش به او می گوید. لذا كتاب خدا كه علم خدا در او هست خزانه اسرار الهی است و كلام ناطق خدا كه با ما سخن می گوید، گویا است.

---

منبع:
بیانات حجت الاسلام سید محمد مهدی میرباقری